Nappy: I woke up like this part II

Ik bezat een soort superkracht die niemand had. Weliswaar dankzij vals haar maar ik was mooi. Ik voelde me mooi. Maar de superkrachten doofden langzaam uit.

Het nakende einde diende zich aan met het verdict: de vlechten moesten eruit.

Ik had opnieuw kroeshaar.”

(passage uit Nappy: I woke up like this I)

SOS

“I’m sending out a SOS to any black hairdresser to come and fix my hair ASAP!”

Ik hoop door het de wereldwijde web in te sturen dat het universum me gunstig zal zijn.

Want mijn rastavlechten zijn eruit en wat rest is een hoopje kurkdroog haar.

En ik weet niet wat ik ermee moet doen.

Rol je bij het lezen van het bovenstaande met jouw ogen omdat het lichtjes overdreven klinkt? Of zucht je omdat je weet waarover ik het heb.

Rol je bij het lezen van het bovenstaande met jouw ogen omdat het lichtjes overdreven klinkt?Of zucht je omdat je weet waarover ik het heb. Dan herinner je je vast die avonden of middagen waar je met een plastiek zak, stylo en een schaar in de aanslag tekeer ging om je te ontdoen van jouw vals haar? Hetzij de rastavlechten, weave of corn rows.

Want, geef nu zelf toe: het was niet langer verantwoord om zo rond te lopen. De signalen waren er: vlechten die op onbewaakte momenten uitvielen, de weave die niet meer strak rond je schedel spande en de uitgroei die moord en brand schreeuwde. En de niet misverstane boodschap van la tantine die bij een eerste aanblik zuchtte en met een bezorgde blik vroeg “ Ma chérie, t’as pas trouvé quelqu’un pour te coiffer?”. Je n’aime pas te voir comme ça.”

Bye bye enchantment

Na 12 weken ben je terug naar af: jouw kroeshaar tiert welig op jouw hoofd. No nappily ever after here. Je komt tot het besef dat zodra die eerste valse haarlok op de grond valt, de tijd begint te lopen. Je hebt soms welgeteld 48 uur vóór je je onder de 'gewone' mensen moet begeven.

Dezelfde mensen voor wie je angstvallig dit gedeelte van jezelf verbergt. Omdat de gedachte deze ongefilterde versie van jezelf bloot te geven jou onzeker en angstig maakt.

Dezelfde mensen die in de waan leven dat je een superheldin bent. Ervan overtuigd dat je haar op één dag tijd van ultrakort naar superlang kan groeien. In verschillende tinten én textuur. Dezelfde mensen voor wie je angstvallig dit gedeelte van jezelf verbergt. Omdat de gedachte deze ongefilterde versie van jezelf bloot te geven jou onzeker en angstig maakt.

Want wanneer was het laatst dat je iemand in jouw omgeving of op televisie met kroeshaar zag?

“Huh, wat is dat op jouw hoofd?” “Het voelt precies als een schuurspons”. "Je moet jouw haar doen zoals de Jackson 5!". 

Bovendien weet je niet hoe je dit haar dat makasi, ruím, bad moet behandelen. Het stappenplan op een vrijdagavond treedt zo in werking: jouw vals haar uitvlechten, die ontkroezen en wassen, hét kapsel kiezen, vals haar kopen bij een 'speciale' winkel en niet onbelangrijk: de kapster zoeken die jou liefst op korte tijd jouw superkrachten teruggeeft.

Omdat je in een impulsieve bui besliste dat je “het” beu was* in plaats van het in te plannen.

Question d’un million

Ik aanschouw het hoopje vals haar gepropt in een plastiek zak. Zoveel uren hard labeur van invlechten of innaaien om het op anderhalf uur tijd vlecht per vlecht te zien neerdalen op de grond. Voorafgaand aan dit terugkerend ritueel heb ik door talloze foto's van zwarte vrouwen gescrold. Mijn idolen passeren de revue: Rihanna, Destiny’s Child, Alicia Keys, Naomi Campbell, Janet Jackson, Brandy,…. Hopend een antwoord te vinden op die terugkerende vraag: “ wat gaat ik met mijn haar doen?”. Vrij vertaald: welk kapsel zal ik me aanmeten? Wie zal ik deze keer zijn? Rastavlechten tot aan mijn schouders zoals Janet Jackson in de film Poetic Justice? Superfijne vlechten zoals Brandy? Corn rows zoals Alicia Keys? Of toch eens een weave uitproberen?

Met het risico een potlood als hulpmiddel te moeten gebruiken tegen een geïrriteerd hoofdhuid. De keuzestress is enorm.

Zo banaal voor velen maar cruciaal in mijn leven.

Zo banaal voor velen maar cruciaal in mijn leven.

Zoveel schermuren later, verspreid over meerdere dagen, heb ik eindelijk hét kapsel gevonden. Om ditmaal bij mijn keuze te blijven. Ik sla de foto zorgvuldig op om misverstanden* in de afwerking te vermijden met de kapster.

Mijn volgende to dos van mijn stappenplan: vals haar kopen en een kapster vinden.

*Iets met voortschrijdend inzicht weet je wel.